Zimowe anioły

Tym razem zbliżam się do świąt  aniołami. Na wyciętej formie ze sklejki

 ( wg. własnego pomysłu), zdobione miękkimi futerkami
 i ciepłymi dzianinami. Skrzydła pokryte szlagmetalem w złotym, srebrnym
 i miedzianym kolorze. Wysokość około 46 cm. Posiadają zawieszkę do powieszenia na ścianie. Zdjęcia z uwagi na aurę zrobiłam na dworze, bo światło domowe, a w zasadzie jego brak, nie pozwalało mi uzyskać odpowiednio widocznych zdjęć. Mogę tylko zapewnić, że na ścianie wyglądają "anielsko".
Koszt anioła 40 zł/ z czego 5 złotych przeznaczam na puławskie hospicjum. 

Zainteresowanych proszę o kontakt mailowy
 ( dorotamikolaj@o2.pl). 

Pozdrawiam. Dorota

Powroty w gołębskie opłotki

Dziś będzie o książce. 
Jakiś czas temu koleżanka zapytała mnie, czy zechciałabym stworzyć ilustracje do książki którą pisze. Powiedziała, że są to zebrane wspomnienia ludzi- mieszkańców Gołębia (wsi w której mieszkam od urodzenia), dotyczące życia, tradycji i  zwyczajów panujących w okresie przedwojennym. Nie byłam do końca przekonana czy podołam wyzwaniu. Ale jak tylko przeczytałam pierwsze 3 rozdziały, uznałam , że jest to bardzo bliski mi temat, bo dotyczy częściowo mojego dzieciństwa. Co prawda urodziłam się sporo po wojnie, ale chałupy, wnętrza starych wiejskich domów, część zwyczajów, tradycji i przedmiotów przetrwała do moich czasów. Pamiętam rzędem wieszane święte obrazy, kilimy na drewnianych łóżkach, saganki, gliniane garnki i malwy wokół chałup. Nie wspomnę o najlepszych zabawach w stodole. Dziś taki obraz jest dostępny już tylko w skansenach, niewiele przetrwało. 
Tak więc zdecydowałam się stworzyć ilustracje, ponieważ treść zawarta w książce jest mi bardzo bliska i budzi wspomnienia, które dzięki niej ożyły. Agnieszka, autorka publikacji napisała we wstępie :
" Jest coś rzewnego, nostalgicznego i przyjemnego w czasie przeszłym, który zawsze zda się być lepszym niż teraźniejszość" .
Zgadzam się z nią i z przyjemnością prezentuję rysunki. 

 

 

Zakończenie wakacji z bolesławiecką ceramiką

     Od kilku lat kolekcjonuję ceramikę bolesławiecką. Nie napiję się w domu kawy w żadnym innym kubku. Nie wiem dlaczego tak jest, ale nawet jak idę do mamy po sąsiedzku, to ze swoim kubkiem. Herbata też najlepsza jest z dzbanka ceramicznego
i najdłużej trzyma ciepło. I zupa lepiej smakuje
w miseczce w kwiatki. Dziś część mojej kolekcji zawitała na podwórku. Wszystko za sprawą gości i grilla. Jeszcze nie wszystko napełnione jedzeniem, ale lada moment znajdą się na stole kiełbaski, karkówka i boczek.
Uwielbiam swoją ceramikę, a dziś wyjątkowo się prezentuje,
bo w promieniach zachodzącego słońca.

ceramika przed domem

Zawsze przyciągały moją uwagę zdobienia przydomowych tarasów, altan, dodatkowe elementy nad drzwiami wejściowymi do domu itd... I jak tylko zrobiłam elewację, to systematycznie przybywa na niej i wokół niej wiele nowych detali. Dziś napiszę
o ceramice. Głównie o dzwonach, które zawisły przy wejściu do domu
i na garażu.
Jakieś 3 lata temu odwiedziłam Warsztaty Terapii Zajęciowej
w Międzylesiu pod Warszawą i tam w pracowni ceramicznej zobaczyłam piękne gliniane dzwony. W zasadzie nie były na sprzedaż, ale jakoś udało mi się jeden zakupić. Ponieważ nie był to koniec wycieczki,
bo była jeszcze w planach Promenada i kino w Warszawie, to z wielkim zaangażowaniem pilnowałam swojego zakupu, żeby dowieźć go cało
i zdrowo do domu. Udało się. Po jakimś czasie pojechałam z dzwonem do MDK w Dęblinie aby pod okiem Ani Krawczak poszkliwić go
i wypalić. Godzinę wybierałam szkliwo, dwukrotnie poszkliwiłam
i pozostawiłam do wypału. Za 2 tygodnie dzwon był gotowy. Piękny, granatowy, lśniący szkliwem. Ale trzeba było jeszcze dorobić drewniany krzyżak do zawieszenia na elewację. Wówczas wymyśliłam kształt i stolarz uprzejmie go stworzył. Pomalowałam go farbami kredowymi, woskowałam i przecierałam. I jak tylko krzyżak był gotowy to................ strąciłam nim dzwon , który leżał na parapecie. Upadł na podłogę
i się roztrzaskał. 

Możecie sobie wyobrazić moją złość. Nawet jej nie opiszę. 

Po latach wróciłam do pomysłu z dzwonami. Tym razem tworzyłam je sama, z pomocą instruktorki w pracowni ceramicznej w Puławach.
Do dzwonów dołączyły ptaki- nieodłączne w moich twórczych poczynaniach. Te z kolei powstały w MDK w Dęblinie. 

I kobaltowy dzwon na garażu. Po malowaniu elewacji dołączą do niego lampy.

 A tu ceramiczne tabliczki z nazwą i numerem domu. Wiszą od dawna, ale dziś je dopiero pokazuję. Umocowane są również na drewnianych "ramach", malowane farbami kredowymi.

 A co się dzieje na poddaszu? O tym za jakiś czas..... Pozdrawiam.

Metamorfoza fotela i detale kuchenne.

Jestem. Po bardzo długiej przerwie jestem. Wiele się w między czasie wydarzyło, wiele czasu upłynęło, ale generalnie domowe zmiany, przeróbki, nadal są częścią mnie. Dziś będzie o fotelu
i drobnych nowych gadżetach kuchennych.
Na przeróbkę foteli z lat 60 tych napaliłam się jakiś czas temu, ale nigdzie nie mogłam takich kupić, wyszperać. Nieocenieni jednak okazali się znajomi którzy obdarowali mnie 4 różnymi fotelami. Wszystkie jednak mieszczą się w konwencji lat 60tych, więc do siebie pasują. Mebelki będą do aranżacji poddasza, które " robi się". Ale o tym innym razem.

Tkaninę obiciową kupiłam w Magii Wnętrz w Puławach, nogi czyściłam sama ( masakrycznie żmudna i ciężka praca), malowałam farbami kredowymi i woskowałam. Obicie to praca tapicera. Wkrótce pokażę kolejne metamorfozy.

Teraz o kuchni.
Swój aneks kuchenny urządzałam jakieś 4 lata temu i już wtedy wiedziałam że będzie tam mnóstwo ceramiki, drewna i wakacyjnych pamiątek. Nie wiedziałam jednak, że otrzymam tak wiele ślicznych prezentów. 

Ceramiczny dzwonek kupiłam na wakacjach w Grecji w ubiegłym roku.

Drewniany konik od Joli.

 Ceramiczne patery- Home&You, TK Maxx. Jajo- Jarmark Polski w Kazimierzu Dolnym

 

Magnes kogucik- prezent od Kasi - prosto z Portugalii. 

 Holenderska ceramika- Ter Steege.

Magnesy na lodówkę- Czerwone drewniane serce- prezent od synia, niebieskie kwiatki prezent od Joli- Tchibo.