Zawsze przyciągały moją uwagę zdobienia przydomowych tarasów, altan, dodatkowe elementy nad drzwiami wejściowymi do domu itd... I jak tylko zrobiłam elewację, to systematycznie przybywa na niej i wokół niej wiele nowych detali. Dziś napiszę
o ceramice. Głównie o dzwonach, które zawisły przy wejściu do domu
i na garażu.
Jakieś 3 lata temu odwiedziłam Warsztaty Terapii Zajęciowej
w Międzylesiu pod Warszawą i tam w pracowni ceramicznej zobaczyłam piękne gliniane dzwony. W zasadzie nie były na sprzedaż, ale jakoś udało mi się jeden zakupić. Ponieważ nie był to koniec wycieczki,
bo była jeszcze w planach Promenada i kino w Warszawie, to z wielkim zaangażowaniem pilnowałam swojego zakupu, żeby dowieźć go cało
i zdrowo do domu. Udało się. Po jakimś czasie pojechałam z dzwonem do MDK w Dęblinie aby pod okiem Ani Krawczak poszkliwić go
i wypalić. Godzinę wybierałam szkliwo, dwukrotnie poszkliwiłam
i pozostawiłam do wypału. Za 2 tygodnie dzwon był gotowy. Piękny, granatowy, lśniący szkliwem. Ale trzeba było jeszcze dorobić drewniany krzyżak do zawieszenia na elewację. Wówczas wymyśliłam kształt i stolarz uprzejmie go stworzył. Pomalowałam go farbami kredowymi, woskowałam i przecierałam. I jak tylko krzyżak był gotowy to................ strąciłam nim dzwon , który leżał na parapecie. Upadł na podłogę
i się roztrzaskał.
o ceramice. Głównie o dzwonach, które zawisły przy wejściu do domu
i na garażu.
Jakieś 3 lata temu odwiedziłam Warsztaty Terapii Zajęciowej
w Międzylesiu pod Warszawą i tam w pracowni ceramicznej zobaczyłam piękne gliniane dzwony. W zasadzie nie były na sprzedaż, ale jakoś udało mi się jeden zakupić. Ponieważ nie był to koniec wycieczki,
bo była jeszcze w planach Promenada i kino w Warszawie, to z wielkim zaangażowaniem pilnowałam swojego zakupu, żeby dowieźć go cało
i zdrowo do domu. Udało się. Po jakimś czasie pojechałam z dzwonem do MDK w Dęblinie aby pod okiem Ani Krawczak poszkliwić go
i wypalić. Godzinę wybierałam szkliwo, dwukrotnie poszkliwiłam
i pozostawiłam do wypału. Za 2 tygodnie dzwon był gotowy. Piękny, granatowy, lśniący szkliwem. Ale trzeba było jeszcze dorobić drewniany krzyżak do zawieszenia na elewację. Wówczas wymyśliłam kształt i stolarz uprzejmie go stworzył. Pomalowałam go farbami kredowymi, woskowałam i przecierałam. I jak tylko krzyżak był gotowy to................ strąciłam nim dzwon , który leżał na parapecie. Upadł na podłogę
i się roztrzaskał.
Możecie sobie wyobrazić moją złość. Nawet jej nie opiszę.
Po latach wróciłam do pomysłu z dzwonami. Tym razem tworzyłam je sama, z pomocą instruktorki w pracowni ceramicznej w Puławach.
Do dzwonów dołączyły ptaki- nieodłączne w moich twórczych poczynaniach. Te z kolei powstały w MDK w Dęblinie.
Do dzwonów dołączyły ptaki- nieodłączne w moich twórczych poczynaniach. Te z kolei powstały w MDK w Dęblinie.
A co się dzieje na poddaszu? O tym za jakiś czas..... Pozdrawiam.
oj szkoda dzwona ,ale czasem tak bywa , lubie ceramikę
OdpowiedzUsuńBardzo piękne detale! Jeżdżąc do Włoch też zaraziłam się glinianymi ozdobami na fasady. Mam kilka i na pewno to jeszcze nie koniec :)
OdpowiedzUsuńW wolnej chwili zapraszam Cię do mnie na Candy dla szyjących i początkujących.
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńTakie upiększanie wejścia do domu jest bardzo fajnym elementem wpływającym na całą estetykę. Ja jeszcze od siebie dodałabym dobrą wycieraczkę wejściową od https://www.alumatex.pl aby po prostu zapobiec wnoszeniu niepotrzebnego brudu do naszego domu.
OdpowiedzUsuń